Pareltjes zijn het, de hidden treasures die iFly opzoekt, vastlegt en beschrijft. Mike Raanhuis reisde voor i|fly KLM Magazine af naar Dallas, de stad die de term 'Big' zo'n beetje heeft uitgevonden. Wat volgde was een road trip vol verrassende en indrukwekkende contrasten.
Mike Raanhuis (1975) werkt, als Mike Tekst & Beeld, als zelfstandig journalist en fotograaf. Hij werkt voor diverse reclamebureaus, publiekstijdschriften, digitale magazines en bedrijven. Met zijn eigen beeld maakt Mike zijn teksten krachtiger, en omgekeerd, de teksten versterken zijn fotografie. Mike’s specialisme is het pure van mens en omgeving laten terugzien in reportages als deze.
Dag 01
“Het is niet zo'n grote auto hoor, maar persoonlijk vind ik het één van de fijnere SUV's,” zegt de alleraardigste Avis-dame als ik op luchthaven Dallas Fort Worth de sleutels van mijn rental krijg. De grille van de Ford reikt zonder overdrijving tot aan mijn navel, dus als ze dit al niet groot noemen, hoe gaat de rest van mijn reis in Dallas en het nabij gelegen Fort Worth er dan wel niet uitzien? De tijd zal het me leren...
De vijf banen brede highway leidt me in één rechte lijn naar het hart van Dallas, de op twee na grootste stad van Texas. Uit de speakers schalt het onmiskenbare geluid van country-muziek: this is America! Al na 45 minuten sta ik aan de voet van het in 1912 gestichte Adolphus Hotel in downtown, waar ik de komende twee nachten ga verblijven. Niet verkeerd. En al helemaal niet omdat het perfect gelegen is om de stad en al diens schatten nader te onderzoeken.
Vandaag staat allereerst Fort Worth (1849) op mijn programma, een stad die tegen Dallas aan schurkt en waar ik al een tijd naar uitkijk om te bezoeken. Fort Worth wordt wel de cultural gateway to the American West genoemd. Hier ontmoet ik dan ook een aantal echte cowboys die op de Fort Worth Stockyards – een historische veemarkt die in 1866 werden gesticht en een belangrijke rol speelde in de doorvoer van vee – werkzaam zijn.
Aansluitend maak ik kennis met Marty Travis, die me een rondleiding geeft door zijn Billy Bob's Texas, de grootste honky tonk – een uitgaansgelegenheid met countrymuziek – op aarde. Op 12.000 m2 is er plek voor 6.000 man en dertig (!) bars. Zelfs live bull riding kun je hier met eigen ogen aanschouwen. Het zijn doorgaans vooral grote countryartiesten die Marty's podium betreden, maar ook The Supremes, Ringo Starr, James Brown, BB King, ZZ Top en Johnny Cash waren er kind aan huis. Trots vertelt Travis dat er op een recordavond 16.000 flesjes bier doorheen gingen...
Eenmaal terug in Dallas valt me weer op hoe onmenselijk hoog alle torens zijn in dit zakendistrict. In het late strijklicht op mijn eerste dag in Dallas, wordt het ene spiegelgebouw nog mooier opgelicht dan het andere. Het einde van deze dag is nu echt nabij en meerdere passanten adviseren me om het vermaarde bbq-restaurant Sonny Bryan's Smokehouse te proberen. Eervol vermeld in The Barbecue Bible. Hoe Amerikaans wil je het hebben?
Het paradepaardje op de menukaart is de Big Tator, een 500 grams gepofte aardappel, gevuld met boter, zure room en kaas. Wat je daarbij drinkt? Bijna verontwaardigd zegt de serveerster dat er vanzelfsprekend een Dr. Pepper bij moet. Had ik maar moeten weten dat dit drankje van origine uit Texas komt.
Dag 02
Vanwege het tijdverschil doe ik amper een oog dicht, met als voordeel dat ik vroeg op pad kan. Mijn eerste reisdoel is Elmstreet/Dealey Plaza, een voor Dallas vrij zwaarbeladen plek. Het was namelijk hier waar (vermoedelijk) Lee Harvey Oswald zijn dodelijke kogel afvuurde op president John F. Kennedy. Hij deed dit vanaf de zesde verdieping van de voormalige Texas School Book Depository. Sinds 1989 is het Sixt Floor Museum er gevestigd.
Binnen fotograferen mocht ik pertinent niet, maar het wereldberoemde pand én het witte kruis op de weg – het plaats delict – zijn bijna 50 jaar later de stille getuigen van die inktzwarte 22ste november in 1963. Erg indrukwekkend. Toeristisch ook ja, maar ik vind het een must voor iedereen die Dallas bezoekt. Hier is immers historie geschreven.
Tijdens mijn bezoek aan Dallas is het overwegend droog, maar deze locatie is ideaal voor regenachtig weer. Begin er vooral met een bezoekje aan Cathedral Shrine of the Virgin of Guadalupe. Al was het alleen maar om die welhaast poëtische naam. Het kerkje, dat dateert uit 1872, botst in al haar oudheid wonderschoon met het glas, aluminium en staal dat er later onophoudelijk omheen is gebouwd.
Mooi hier is de Dutch Connection, en wel dankzij twee vermaarde Nederlanders. Dirigent Jaap van Zweden is sinds drie jaar muzikaal directeur bij het Dallas Symphony Orchestra en architect Rem Koolhaas ontwierp het Performing Arts Center. Laatstgenoemde is statig en vierkant met gevels die bekleed lijken met immense orgelpijpen. Verder kun je hier uw hart ophalen bij het Museum of Art, The Dallas Opera en de Crow Collection of Asian Art. Zonder meer zijn dit echte aanraders.
Van een heel soort ander genre maar wel een goede tip van een local is White Lake Rock. Dit door mensenhanden aangelegde stadsmeer, is een idyllische plek waar veel stedelingen in hun vrije tijd komen om af te kicken van het haastige bestaan in downtown.
Neem als je hier heengaat lekker de tijd en rijd wat rondjes door de aangrenzende wijk Lakewood. Hier vind je allerhande chique landhuizen met frisgroene gazons die lijken gemanicuurd als biljartlakens. Helemaal in lijn met de perfect onderhouden botanische tuin van Dallas Aboretum.
Heb je nog tijd en zin – en natuurlijk heb je dat – dan is shoppen bij het nabijgelegen NorthPark Center (10 autominuten) een ware sensatie. Deze enorme mall trekt winkelend publiek aan vanuit de wijde omtrek van Dallas én je krijgt er live pianomuziek!
Deze lange laatste dag wil ik eindigen met een shot van Dallas bij ondergaande zon. Drie Amerikanen tippen hiervoor het Belmont Hotel, iets ten zuiden van de stad. Aangezien ik nog tijd over heb voordat de stad wordt ondergedompeld in een purperen gloed, rijd ik een half uur naar het stadion van de Dallas Cowboys, het professionele American Football-team en dé Texaanse trots. In dit in 2009 voltooide stadion kunnen tot 110.000 toeschouwers en dat maakt het tot het grootste overdekte koepelstadion ter wereld.
Detail: binnen hangt het grootste en zwaarste (600 ton!) HD-scherm ooit gemaakt.
