Shanghainezen eten graag. Achter de glinsterende façade van de imposante skyline wachten weelderige straatjes met traditionele shikumen vol xiaolongbao, straatmarkten en illustere verborgen cafés. iFly-reporter Iris ging op onderzoek uit.
Tekst & fotografie
Iris van den Broek
Volg @iflyklmmagazine voor meer reisfoto's van @eyeristravels
“Ik hoop dat je met een lege maag gekomen bent,” begroet Li me. Li is gids bij UnTour Shanghai dat culinaire rondleidingen door de stad organiseert en ik ga met hem mee op een ontbijttour door de Former French Concession (FFC), de mooiste wijk van Shanghai. Weelderige bomen, klassieke straatlantarens en Europese architectuur: de straten van de FFC zijn een plaatje.
Li voert me door het Xiangyang-park waar volop gedanst wordt en waterkalligrafen aan het werk zijn. Het is weekend en dan trekken de locals massaal naar het park.
We stoppen als eerste voor een ontbijtgerecht dat typerend is voor Shanghai: youtiao, Chinese churro’s die je in gesuikerde sojamelk doopt. Het is heerlijk comfortfood en overal op straat te krijgen. Ter compensatie van al dit zoet krijg ik er ook cifantuan bij; balletjes van kleverige rijst gevuld met varkensvlees en gepekelde groente. “Alles draait om de balans tussen zoet en hartig” legt Li uit.
Amerikanen ontbijten met pancakes, Chinezen ontbijten met bing. “Deze Chinese variant op de pannenkoek wordt in allerlei variaties gemaakt,” vertelt Li. Even verderop wordt in een raam qiancengbing verkocht, ook wel de Thousand Layer Pancake genoemd. Het is een simpele snack, maar het is een precies werkje om het deeg zijn vele laagjes te geven.
Op naar de volgende pannenkoek: de jianbing. Deze Chinese variant op de Franse crêpe is het meest populaire straatontbijt van China. Voor mijn ogen vouwt een vrouw de pannenkoek razendsnel voor me in elkaar. Ze strijkt het beslag uit, smeert het in met ei en strooit er koriander over. De volgende stop is een zaakje waar op ambachtelijke wijze noodles gefabriceerd worden (yummie!), waarna we een bezoek brengen aan een levendige ‘natte markt’ vol verse producten. Ik laat het me allemaal smaken, maar raak inmiddels bomvol. “Geen zorgen, we zijn bijna rond,” stelt Li me gerust.
Maar wacht? Ik heb nog geen Xialongbao geproefd! Xiaolongbao heeft bijna een heiligenstatus in Shanghai. Het is dé straatsnack die je overal kunt krijgen en Shanghai verlaten zonder er minstens één geprobeerd te hebben is bijna ondenkbaar. Deze populaire dumplings zijn gevuld met soep en vlees. Zomaar een hap nemen is geen goed idee. “Het is een veelgemaakte beginnersfout,” vertelt Li. “De soep is loeiheet. Je kunt het beste eerst het topje van de dumpling bijten, zodat de soep kan afkoelen. Daarna slurp je ‘m leeg.”
"Achter nietszeggende deuren, vind je een keur aan cafeetjes en barretjes waarvan de meeste mensen het bestaan niet eens weten."
Ik bedank Li voor de tour en vervolg mijn eigen weg. Tijd voor koffie! Op het eerste gezicht lijkt Shanghai de koffiecultuur net ontdekt te hebben, maar schijn bedriegt. Verstopt in de smalste zijstraatjes van de Former French Concession, achter nietszeggende deuren, vind je een keur aan cafeetjes en barretjes waarvan de meeste mensen het bestaan niet eens weten. Insiders only, want deze verborgen cafés behoren tot Shanghai’s best bewaarde geheimen.
Ik ben getipt over het Makoo Café dat verstopt zou moeten zitten in een zijstraat van de drukke Changle Lu. In Shanghai hebben de Lu’s (straten) zogenaamde Lanes (steegjes). Ik ben op zoek naar Lane 339 maar aangezien ze niet allemaal genummerd zijn is dat nogal een uitdaging. Na wat heen en weer lopen, vermoed ik de juist gevonden te hebben en duik ik erin. Behalve woningen zie ik niets dat op een café lijkt. Al bijna wil ik omdraaien, maar besluit toch door te lopen naar het eind. Lucky me, want precies daar zie ik een zware houten deur omgeven door klimop en een bordje Makoo Café. Gevonden!
Als ik door de deur stap, kom ik in een oase van groene planten. Een mini-stadstuin, maar wel een heel mooie. De eigenaar vertelt dat zijn vrouw erg van tuinieren houdt. Overal op de muren zijn planten getekend en zelfs de menukaart staat vol met natuurlijke elementen. De Pink Sakura Soda trekt meteen mijn aandacht en ik bestel ‘m samen met een stuk grapefruit cheesecake. Kersenbloesem in je glas, dit is wel het meest fotogenieke drankje ooit. En smaakt het nou extra lekker door de exclusieve locatie?
Niet verborgen, wel leuk: in Café Fay aan Changle Lu kun je jezelf opdrinken. Upload een foto naar het WeChat-account van het café en het personeel print jouw selfie in een schuimlaag op je koffie (of chocolademelk).
Een bijzonder stukje in de FFC is Tianzifang, ook wel bekend als Lane 210. Tianzifang is een cluster van de voor Shanghai zo typerende shikumen, smalle steegjes met een Chinees-Westerse bouwstijl. Dankzij het kruip-door-sluip-door karakter verrast Tianzifang om iedere hoek weer met een hip theezaakje of mooie kunstgalerie. Er zitten zo’n tweehonderd verschillende winkeltjes en cafés verstopt in de traditionele steegjes en als je op zoek bent naar eten zijn de opties hier legio. Ik koop een middagsnack bij een kraam vol felgekleurde dumplings met de meest verrassende vullingen. Het is net als met bonbons: je weet nooit wat je gaat krijgen.
Als de avond valt, verplaats ik mezelf naar Shouning Road. Maar eenmaal daar tuur ik in een vrij donkere straat. Rolluiken zijn dicht en dit is bij lange na niet de drukke bruisende straat waar ik over gelezen had. Shouning Road, alias Crayfish Street, is al jarenlang een begrip in Shanghai. Hier eet je rivierkreeft in alle soorten en maten. Helaas maakt de overheid steeds vaker korte metten met straatmarkten. En zo is ook het ooit zo populaire Crayfish Street grotendeels geruimd. Aan het eind van de straat zijn gelukkig wel nog een vijftal tentjes open, waar het een drukte van belang is. De kwantiteit mag hier dan zijn afgenomen, de kwaliteit is dat zeker niet!
Deze heerlijke rivierkreeftjes zijn de perfecte afsluiter van een dag vol fantastisch eten. Of wacht, eigenlijk is dat een blik op de immer imposante skyline van deze fonkelende metropool.
