Voor woeste landschappen en bijzondere beesten zit je op Tasmanië sowieso geramd. In hoofdstad Hobart is het bovendien ook voor cultuurliefhebbers verrassend goed toeven. We selecteerden vijf hoogtepunten van dit Australische buitenbeentje.
Ook bijna vier eeuwen na de ontdekking door Abel Tasman staat Tasmanië nog bol van de ongerepte wildernissen. Op een gebied van amper anderhalf keer Nederland vind je zo’n beetje alle natuurlijke hoogtepunten waar op het Australische ‘vastenland’ soms dagenlang voor gereisd moet worden. Nu de ooit zo gesloten Tasmanen ook buitenstaanders met open armen ontvangen, kun je er als reiziger bovendien naar hartenlust meegenieten van dat droomdecor.
Het Cradle Mountain – Lake St. Clair National Park is het meest iconische van maar liefst negentien wildparken op Tasmanië. Niet in de laatste plaats dankzij de grillige broodmespieken van Cradle Mountain: met ruim 1500 meter ook letterlijk een hoogtepunt voor al die avontuurlijke reizigers die niet terugdeinzen voor een flinke kuitenbijter.
Vanaf de meer gemoedelijk glooiende wandelpaden is de berg eveneens nooit ver weg. Het gebied laat zich dan ook het beste op de stevige stappers ontdekken. Zo ook op de geliefde Overland Trail: 65 kilometer aan hikegenot door dichte jungle en over schier eindeloze alpenvlaktes.
Geen betere plek om oog in oog te komen te staan met de bijzondere beestenboel van Tasmanië dan Maria Island. Sinds de jaren ’60 is dit eilandje aan de oostkust, op steenworpafstand van Hobart, veelvuldig ingezet als veilige haven voor bedreigde dieren. De beroemde Tasmaanse duivel werd er uitgezet ter bescherming tegen een dodelijke kankerepidemie in de rest van Australië. En ook zeldzame wombats, wallaby’s en reuzenkangaroes laten zich op de 4-daagse Maria Island Walk gemakkelijk spotten. Je vindt hier bovendien het razend interessante Darlington Probation Station, de best bewaarde dwangarbeiderskolonie van Australië.
Ook het bergplateau van Ben Lomond is met een hoogte tot 1572 meter een natuurlijke blikvanger van formaat. Tussen het spijkerbed aan prehistorische steenpilaren, slingert een weg vol fotogenieke haarspeldbochten omhoog dat in de volksmond ook wel te boek staat als Jacob’s Ladder. Ondermeer mountainbikers werken zich graag in het zweet op het asfalt. Op de top wacht ‘s winters bovendien een paar wekenlang genoeg sneeuw om de ski’s vast te kunnen klikken. Het uitzicht is in beide gevallen even mooi.
Weer even terug naar de bewoonde wereld? Hoofstad Hobart combineert de gemakken van een moderne wereldstad met de ongedwongen vibe die je zou verwachten bij dit historische havenstadje van slenterformaat. Illustratief voor deze fijne combinatie zijn de 19e-eeuwse pakhuizen rond Salamanca Square. Sinds de vervallen, zandstenen gevels een flinke facelift hebben gekregen, heeft de wijk weer een blos op de wangen. Waar de walvisjagers van weleer ooit hun buit verdeelden, struin je nu tussen een keur aan eigentijdse galeries, boetiekjes, theaters en restaurants. Op zaterdag vind je hier ook de kleurrijke eetstalletjes van de Salamanca Market, volgens velen de beste buitenmarkt van Australië.
Zoals de naam al doet vermoeden, worden bezoekers ook in het Museum of Old and New Art voortdurend heen en weer geslingerd tussen heden en verleden. Sinds het MONA acht jaar geleden de deuren openzwaaide heeft het razendsnel een reputatie opgebouwd als ’s land meest vooruitstrevende kunstinstelling. In de omvangrijke privécollectie van de vermogende zakenman David Walsh tref je zowel eeuwenoude sarcofagen als moderne, niet zelden controversiële kunst zoals een zelfmoordterrorist van chocolade. Al is het gebouw zelf misschien wel het grootste meesterwerk.
