In het fonkelende Lago Maggiore, ter hoogte van Stresa, ligt het charmantste archipelletje van Italië. De drie Borromeïsche Eilanden zijn al eeuwen grotendeels in handen van de puissant rijke familie Borromeo. Maar vooruit, ook het gepeupel is welkom. Zeker in het najaar, als het een stuk rustiger is en je ongestoord door de paleizen en tuinen kunt struinen.
Stresa wordt algemeen gezien als de poort naar de Borromeïsche Eilanden. Een beter opwarmertje voor de grandeur van de archipel kun je je haast niet wensen. Al eeuwenlang weten de chique schrijvers en deftige dichters uit het even verderop gelegen Milaan het havenstadje te vinden. Begin de dag met een cappuccino op het gemoedelijke Piazza Cadorna. Of trek naar de promenade voor een uitzicht op de eilanden.
Dankzij de veerdiensten en watertaxi’s vindt zelfs de grootste landrot vanuit Stresa moeiteloos de weg naar Isola Bella. Ooit was ‘het mooie eiland’ weinig meer dan een verzameling rotsen. Maar sinds de Borromeo’s in de 17e eeuw een barok paleis neerzetten, kwamen onder anderen Napoleon en Prinses Diana al op de koffie. De eerste twee verdiepingen zijn toegankelijk voor het publiek. Maar vergeet ook de magnifieke kunstcollectie niet. Evenmin als de terrastuinen vol witte pauwen.
Nog altijd slaapt de familie Borromeo elk jaar een aantal weken in het paleis op Isola Bella. Bezoekers moeten voor een slaapplaats terugkeren naar het vasteland. Dat dit allerminst een straf is bewijzen de sterrenhotels langs de boulevard van Stresa. Het majestueuze Hotel des Iles Borromees bijvoorbeeld, waar Ernest Hemingway ooit neerstreek om in het mediterrane briesje te herstellen van een ongeval. En volop inspiratie op te doen voor zijn klassieker ‘A Farewell to Arms’.
Goed ontbeten? Mooi. Door naar de Mottarone: een berg die Stresa stevig in de rug port. Een kabelbaan brengt bezoekers in amper twintig minuten naar boven. Op de top – 1491 meter hoog – wacht het mooiste panorama van de regio. Bij helder weer glinsteren op dit natuurlijke balkon alle zeven waterspiegels van het Italiaanse merendistrict je tegemoet en zijn zelfs de Alpen te ontwaren. Maar stap ook even uit bij de halte halverwege, waar in de jaren 30 een botanische tuin is aangelegd.
Vanaf Mottarone zie je geheid ook de zeilers, kajakkers en surfers die volop van Lago Maggiore gebruik maken. Maar ook op de berg zijn talloze mogelijkheden voor een sportieve middag. Vanaf het kabelbaanstation onder de top kronkelen wandelpaden weg en zijn mountainbikes te huur. ’s Winters rolt Mottarone bovendien de loper uit voor skiërs en snowboarders met ruim twintig kilometer aan gladgestreken pistes.
Eenmaal beneden wacht alweer de veerboot naar dat volgende eiland uit de lokale schatkist: Isola dei Pescatori. Het is de enige van de drie die de familie Borromeo inmiddels van de hand heeft gedaan en zodoende permanent bewoond wordt door een kleine vissersgemeenschap. Verdwalen is vrijwel onmogelijk; het dorp wordt doormidden gekliefd door één lange, smalle straat. Voor een verse vismaaltijd trek je echter naar de restaurants aan het water, waar de hengelaars hun vangst van de dag opdienen.
Vanaf Isola dei Pescatori – waar overnachten wel mogelijk is – vaar je ’s ochtends in een zucht naar de buren op Isola Madre. Ook op het grootste eiland van de drie heeft de familie Borromeo haar aanwezigheid goed duidelijk gemaakt door een piekfijn paleis op te trekken; zij het iets kleiner en jonger dan het kroonjuweel van Isola Bella. De rest van het eiland wordt volledig bedekt door een botanische tuin, waar bloemen, planten en sculpturen vanuit alle windstreken zijn verzameld.
Op een steenworp afstand van Isola Madre ligt Verbania, de grootste stad aan het Lago Maggiore. Wie nog niet genoeg heeft van het cultuursnuiven kan ook hier zijn hart ophalen met een keur aan kerkjes en de botanische tuinen rond Villa Taranto. Strijk zeker even neer in de terrastuin van Osteria del Castello: al ruim 100 jaar een lokaal begrip in Verbania. Haal als dessert een bolletje basilicumijs bij Gelato d’Altri Tempi.
En dat was het dan, denken de meeste reizigers. Want het leeuwendeel weet niet dat de Borromeo’s ten noorden van Verbania ooit nog drie eilandjes bezaten: de Castelli di Cannero. Die inmiddels vervallen kastelen moesten de familie beschermen tegen de Zwitsers.
De lokale vissers geven je graag een rondleiding. En zoals dat hoort bij oude kastelen doen er ook wat spookverhalen de ronde. Nog voor de Borromeo’s er kwamen wonen, was dit de uitvalsbasis van een vijftal bloeddorstige piratenbroers; een van hen zou nog altijd rondspoken in de ruïnes.
