Middenin een besneeuwde wildernis, op 250 kilometer boven de poolcirkel, ligt een van ’s werelds meest unieke hotels: het Kakslauttanen Arctic Resort. iFly reporter Iris van den Broek sliep er in een glazen iglo onder het noorderlicht.
“Je iglo bevindt zich hier” de receptioniste omcirkelt op een plattegrond de plek van mijn glazen verblijfplaats. Ik kijk door het raam naar de bergen sneeuw en vervolgens naar mijn koffers. De receptioniste ziet mijn vragende blik en lacht: “Buiten liggen sledes waarmee je je bagage kunt vervoeren”. Natuurlijk, je koffer op een slee. Afzetten en glijden maar. Ha, dit hotel is nu al een ervaring!
Het is half januari en koud. Al is dat met -30 graden Celcius eigenlijk een grove understatement. Gelukkig zijn de glazen iglo’s voorzien van een ingenieuze dubbele glaslaag die verwarmd wordt en isoleert waardoor het binnen een heerlijk aangename 22 graden is. Een temperatuurverschil van maar liefst 52 graden met buiten! Als ik naar binnen stap door de kleine voordeur krijg ik een beetje het Alice in Wonderland gevoel. Winter Wonderland that is… En nu maar duimen dat de Aurora Borealis zich vanavond laat zien.
Omdat Kakslauttanen letterlijk in the middle of nowhere ligt, is dit de uitgelezen plek om de Lapse wildernis te ontdekken. En wat is er dan leuker dan een tocht met sledehonden? Zes enthousiaste husky’s trekken me in rap tempo door de besneeuwde bossen. Door de bomen heb ik uitzicht over de uitgestrekte, lege vlaktes van Fins Lapland. Verlaten, op de sparren die het landschap bepalen na.
Tijdens de wintermaanden ontwikkelt zich een harde, bevroren ijslaag over de bomen; tykkylumi in het Fins. Deze coating transformeert de bomen tot vreemde sneeuwsculpturen die nog het meest lijken op grote torens scheerschuim of tovenaarshoeden. Het geeft het landschap een bizar aanzicht.
Omdat Lapland zo dicht op de Poolcirkel ligt, komt de zon in januari nauwelijks echt boven de horizon uit. Ik verkeer dan ook de hele dag in een gloomy schemering en om drie uur ’s middags is het buiten eigenlijk al donker. Helaas laat het noorderlicht zich nog niet zien, maar ’s avonds heb ik beet. Als ik in het restaurant geniet van een heerlijke Lapse zalmsoep ontstaat er opeens een soort onrust. Mensen staan op van hun tafel en lopen naar buiten. Dat kan maar een ding betekenen: het noorderlicht!
Ik pak mezelf in en loop naar buiten. Eerst zie ik slechts een vage witachtige streep in de lucht. Dat kan het toch niet zijn? Opeens verschijnt er kleur in de streep en wordt de lucht groen. Niet zomaar groen, maar echt neongroen. De strepen licht zijn constant in beweging, draaien en kolken en veranderen van vorm. Wauw!
Het noorderlicht blijft de hele avond nog hangen, zodat ik ook in bed vanuit mijn iglo het uitzicht heb waarvoor iedereen stiekem toch eigenlijk naar Kakslauttanen komt. Magisch mooi, slapen is bijna geen optie!
Als ik opsta heeft het noorderlicht plaatsgemaakt voor een prachtige ochtendlucht vol zachtroze en oranje tinten. Vandaag ga ik op rendiersafari. Hiervoor word ik met een klein groepje andere reizigers naar een klein Sami-dorp vlakbij Kakslauttanen gebracht. De Sami zijn een nomadenstam en de oorspronkelijke bewoners van Lapland. We verwelkomd door Pentti, hij is gestoken in kleurrijke klederdracht en schoentjes van rendierleer. Samen met twintig andere Sami, en zijn 140 rendieren woont hij al zijn hele leven in het dorp. “Het is een mooie dag, niet zo koud!” groet hij ons. Tsja, als je boven de poolcirkel woont is -25 graden Celcius blijkbaar relatief.
Pentti maakt de sledes klaar en we mogen instappen. Er ligt een deken die ik dankbaar over me heentrek. In tegenstelling tot de safari met de sledehonden hebben de rendieren geen menner nodig. “Ze volgen mij” lacht Pentti en stapt in de voorste slee. En inderdaad, zodra die in beweging komt, begint “mijn” Rudolf ook te lopen. Een uur lang glijden we in kalm tempo door prachtig besneeuwde bossen.
Bij terugkomst maak ik, voordat ik uit zal checken, nog een wandeling door het park van het hotel. Kakslauttanen is aardig uitgestrekt en heeft naast iglo’s ook houten cabins waar je kunt verblijven. Tussen de accommodaties liggen heerlijke lanen met sfeervolle lantarens waar je goed over kunt wandelen.
Fins Lapland is anders dan iedere andere plek ter wereld die ik heb gezien. Deze laatste wildernis van Europa, zoals het gebied ook wel genoemd wordt, is er voor mij een om zeker nog een keer naar terug te keren. Het is winter op zijn mooist, ijzigst en spectaculairst. Winter met een hoofdletter W.
